Stan Duchowy Kościoła Starotestamentowego
Naród Izraelski powołany został do szczególnej misji w tamtych czasach i miał być „narodem świętym i kapłańskim” (2Mijz.19,6; 5Mojż.7,5-6).
Za wierność i posłuszeństwo Bóg udziela im błogosławieństwa (5Mojż. 28,1-14). Błogosławieństwa te są, jednak uwarunkowane słowem.
„Jeśli” usłuchacie poleceń Pana to wtedy wywyższy cię Pan, a „ jeśli” nie będziecie wierni to sięgną was przekleństwa” (5Mojż.11,26). Izrael zapomniał o wszystkich przyrzeczeniach jakie składał „Wszystko co powiedział Pan uczynimy i będziemy posłuszni” ( Ks.P.Pr. 24,3.7 )
Nieposłuszeństwo narodu izraelskiego wobec Prawa Bożego, Jego nakazów i pouczeń miało wielki wpływ na to, że nie mógł wypełnić misji jakie miał wykonać wśród narodów ościennych. Posłannictwem tym było połuczenie i przedstawienie prawdziwego Boga Stworzyciela, Opiekuna i darczyńcę wszystkich dóbr materialnyc h i dyc howych" Ja jestem Pan, wasz Świety Stworzyciel Izraela, wasz Król. Izaj. 43,15
Bóg mówi: „Ja, któremu na imię jest Jahwe chwały mojej nie odstąpię innemu, ani czci mojej bożkom.Iz42,8. Psalmista woła: „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego”(Ps.23,1-6) Jahwe mówi „Oto ustanowiłem cię świadkiem dla ludów. Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz i ci, którzy cię nie znają, przybiegną do ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na Świętego Izraelskiego, bo On cię przyozdobi. Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, póki jest blisko. Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana a Ten się nad nim zmiłuje.” (Iz.55,1-7 43,10)
Izraelici mieli być zwiastunem radosnej wieści o Bogu, który wywiódł ich z domu niewoli, przebaczył wszystkie ich grzechy. Narody mieli poznać Boga: Abrahama, Izaaka i Jakuba, że jest Stworzycielem nieba i ziem, i że nie było przednim innego boga, bo jest Bogiem Jedynym.
Naród, który odwraca się od Boga nie może być narodem misjonarskim. Mimo odstępstwa Bóg kochał ten naród i pragnie go ratować. Ale czy skutecznie? Bóg wysyłał cały czas swych posłańców z upomnieniami i ostrzeżeniami. W końcu wysyła swego jedynego syna w osobie Jezusa Chrystusa.
Pięknie tą scenę odnotowuje Mar,12,1-9 w opisie przypowieści Chrystusa. „Jezus zaczął mówić im w przypowieściach. Pewien człowiek założył winnice i oddał ją w dzierżawę i odjechał. W odpowiedniej porze posłał do rolników sługę by odebrać od nich część należną z plonów winnicy, ci uchwycili Go, obili i odesłali z niczym Wtedy wysłał do nich drugiego sługę; lecz i tego zranili w głowę i znieważyli. Posłał jeszcze jednego, tego zabili. Wtedy wysyła swego ukochanego syna, jako ostatniego, bo sobie mówił „ Uszanują mojego Syna”, lecz oni nawzajem do siebie mówili, to jest dziedzic. Chodźmy zabijmy Go, a dziedzictwo będzie nasze. I chwyciwszy, zabili Go i wyrzucili z winnicy” Jana (1,10-11)
Opowieść z przypowieści Jezusa opisuje relację Boga z Jego wybranym narodem, do których wysyła proroków wyśmiewanych, lekceważonych, prześladowanych i mordowanych. W końcu przychodzi długo oczekiwany Mesjasz do swego narodu, by go ratować, lecz na próżno. Zostaje nie rozpoznany, wyśmiany, a następnie zamordowany.
Naród i kapłani powinni rozpoznać swego prawodawcę, gdyż proroctwa mówiły:, że wschodzi gwiazda z Jakuba 4 Mojż.24,17, że nie będzie odjęte berło od Judy 2.Mojż.49,10, że wyrośnie z pnia Jessego Iz.11,1,2., że pochodzić będzie z pokolenia judzkiego Mich.5,1. Mesjasz miał przyjść jako dziecię. Iz.9,5 Porodzić Go miała panna Iz.7,14. Wszystkie te wersety wskazywały na Jezusa, dlaczego więc nie został zaakceptowany przez duchowieństwo i Naród ? Gdyby Izrael kochał swego Boga, tak jak trzech mędrców poszukujący gwiazdy prowadzącej do Betlejem, mogliby rozpoznać Go nawet po Jego urodzeniu, gdyż proroctwa wskazywały na Jego cierpienia Iz.53, Mówiły też o czynach, jakie miał dokonywać za życia (Iz. 61,1-3, Łuk.7,19-23).
Następne proroctwa wskazywały na przygotowanie drogi przed nadejściem Mesjasza (Iz.40,3; Mal.3,1-3.23).
Ewangelista Mateusz powołując się na proroctwa Starego Testamentu takie wydaje świadectwo o Eliaszu I adwentu
„Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotować drogę. Wszyscy prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. Jan Chrzciciel jest tym Eliaszem, który miał przyjść." (Mat.11,10-14).
Tak jak za dni Achaba i jego żony Izabeli, tak i przed samym przyjściem Mesjasza, naród izraelski pogrążony był w grzechu, obłudnym kulcie i daleko od prawdziwego Boga.
Przychodzi On jako właściciel winnicy, aby ją oczyścić, wyplewić z chwastów i doprowadzić do stanu by przynosiła dobre owoce. Łuk.13,6-8. Winorośl, która nie przynosi dobrego owocu wcześniej, czy później, będzie wycięta. Mat. 3, 10.
Jan Chrzciciel jako prorok przygotowujący ludzi na przyjęcie Mesjasza nawoływał „Prostujcie drogę Pańską” Jan.1,19-23. Eliasz z czasów Achaba, jak i Eliasz z czasów Nowego Testamentu nawoływali „ Pokutujcie i nawróćcie się” Jan Chrzciciel wskazuje na Jezusa i mówi „ Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”
Kapłani jak i cały naród głuchy był na nawoływania i upominania do tego stopnia, że serca ich stały się kamienne. Nie poznali swego Pana, a gdy przyszedł, odrzucili Go a następnie zabili. Jana 1,10-11. Jakie grzechy ciążyły na przywódcach, kapłanach i całym narodzie?
Jezus taką wydaje opinię o narodzie: ”Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci mię na próżno ucząc zasad podanych przez ludzi” - (kapłanów i tradycje itp.).Mat.15,8-9; Kapłanów zaś pyta: „Dlaczego i wy przestępujecie przykazanie Boże dla waszej tradycji, że ze względu na nią znieśliście przykazanie Boże. Mat.15,3-7. a następnie ostrzega „wystrzegajcie się kwasu faryzeuszów i saduceuszów Mat 16,6, a w Mat.23,1-10 tak mówi „ Uczynków ich nie naśladujcie. Mówią, bowiem, ale sami tego nie czynią. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby ludziom się podobać. Chcą, aby ich pozdrawiać na rynkach i nazywać ich Rabbi ( nauczycielu) Otóż wy nie pozwalajcie nazywać siebie „nauczycielu”, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie ojcem; jeden, bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie”
Jezus gani też faryzeuszy i teologów rabinistycznych za to, że do przykazań Bożych dodali róże przepisy nie mające pokrycia z zakonem Bożym. Instrukcje o sposobie zachowywania przykazań, stały się ciężarem a nie błogosławieństwem Przepisy te dotyczyły między innymi: sposobu zachowania sabatu. Mat.12,9-12; Łuk13,10-17; 14,3-5; Jan. 5,8, oddawania czci rodzicom i higieny Mat.15,1-7 itp.. Kapłaństwo dopuszczało się oszustw, kłamstw i korupcji, aby tylko osiągnąć swoje cele: a/ podburzali tłum. Mar.15,11. b/ żądali kary śmierci. Mar.14,55. c/składali fałszywe świadectwo Mar.14,56-57. d/ kłamali Mar. 14,66. e/ opłacali za śmierć. Mar.14,11 i dokonywali przekupstwa korupcyjnego Mat. 28,11-14.
Wszystkie te czyny są grzechem i podobnie jak: nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, zazdrość, pijaństwo, hulanki, mężczyźni współżyjący z sobą, cudzołożnicy, zdziercy, królestwa Bożego nie odziedziczą. Gal.5,19-21; 1 Kor.6,9-10.
Nic więc dziwnego, że Jezus mówi : "Przykazanie nowe daję wam" Przykazanie oczyszczone z tradycji i przepisów ludzkich, faryzejskich. Chociaż wypływają z prawa starego, są zapisane w sercu z, którego płynie miłość do Boga i bliźniego, gdyż Duch Święty w nim mieszka. (1 Kor. 6,19) „ Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga, i że Duch Boży mieszka w was! Dzięki Duchowi Świętemu, człowiek może stać się dzieckiem Bożym i przynosić owoce wiary i miłości. Poznajemy w tedy naszego Boga i stajemy się posłuszni Jego przykazaniom. (1Jan 2,3-9.) Duch Święty oświeca nas i stajemy się światłością dla otaczających nas ludzi. (Mat.5, 14)
Chrześcijanin powinien żyć tak, aby przynosić dobre uczynki w owocach swej wiary i aby inni widząc je „ mogli chwalić Ojca, który jest w niebie.” ( Mat.5,16.)
Czy zatem chrześcijanie naszego kraju są takimi wierzącymi, do których przyzna się Chrystus? Czy żyją tak jak poucza Pismo Święte? Czyż grzechy chrześcijaństwa są mniejsze od tych, które posiadał Kościół Starotestamentowy i który w późniejszym czasie został odrzucony? Wejrzyjcie we własne serce i sami rozsądźcie, czy żyjecie zgodnie z nauczaniem Biblii?
Eliasz Reformator Kościoła Starotestamentowego
Eliasz występuje w okresie żyjącego i działającego w królestwie północnym Izraela króla Achaba i jego syna Ochozjasza w około 873-853 r p.n.e. Jest on prorokiem występującym przeciwko wprowadzeniu bałwochwalstwa do kultu religijnego w Izraelu. Ten góral z gór Gileadu na wschód od rzeki Jordan, zaciekle walczy z figurkami i obrazami bogów fenickich, którym wystawia się świątynie i buduje gaje.
Czytaj więcej: Eliasz Reformator Kościoła Starotestamentowego
Od autora
- Kategoria: Start
Nazywam się Jan Cichocki, mam 86 lat. Pochodzę z rodziny katolickiej. Z Biblią zetknąłem się w 7 roku mego życia, gdy moja matka zaczęła ją czytać. Mając czternaście lat wziąłem Biblię do szkoły i zapytałem księdza na lekcji religii, czy mogę ją czytać i prowadzić życie zgodnie z jej nakazami?
Ponieważ odpowiedź była twierdząca, Biblia stała się częścią mego życia. Czytałem ją, co dnia po kilka rozdziałów, a odkryte w niej prawdy zacząłem praktykować w mym młodym jeszcze życiu. Pierwszym odkryciem moim było to, że dziesięć przykazań Bożych jest inne niż ksiądz nauczał na lekcji. Zacząłem, więc święcić dzień zgodnie z czwartym przykazaniem Bożym. Przestałem też modlić się przed figurkami i obrazami. W dniu 18 czerwca 1949 roku, przyjąłem chrzest Biblijny, przez zanurzenie w wodzie. Miałem wtedy 17 lat. Wraz z wiekiem, pogłębiałem wiedzę Biblijną i dzisiaj, gdy zbliżam się w szybkim tempie do kresu mego życia, postanowiłem podzielić się z innymi ludźmi, moimi wrażeniami i przemyśleniami o religijności, świętości i o chrześcijaństwie w szerszym znaczeniu.
Do otwarcia własnej strony internetowej zainspirowało mnie kazanie kardynała księdza Glempa, wygłoszone na jednej z mszy, transmitowanej w telewizji. Mówiąc o słabej religijności swych owieczek powiedział mniej więcej tak: „Czyż trudno jest, być dobrym chrześcijaninem, żyć uczciwie i bogobojnie?”
Jak wynika z badań a opisanych w książce „ Kościół i religijność Polaków w latach 1945-1999”, opublikowanej przez Instytut Kościoła Katolickiego. To:
„92,9 % Polaków uważa się za katolików, a Polska może być uważana za najbardziej religijny kraj Europy. Z tych 92,9% to 10% Polaków głęboko wierzących, 2,3% Polaków przyznaje się do ateizmu. W zmartwychwstanie Jezusa wierzy 65 % a tylko 26% ma poprawną wiedzę o Chrystusie.
Na pytanie, czym powinien kierować się katolik w swych decyzjach?, 22 % odpowiedziało, że wskazaniami kościoła. 76% Katolików uważa, że Kościół nie powinien wypowiadać się na temat polityki rządu. 32 % Katolików uważa, że Kościół zbyt nocno interesuje się władzą doczesną a 60% uważa, że do bycia religijnym nie jest potrzebny Kościół.”
Szkoda, że podobnymi badaniami nie objęto Polaków w zakładach karnych i domach poprawczych . Wtedy wiedza o religijności w naszym kraju byłaby bardziej przejrzysta. Kim są ci co tam się znaleźli? Czyż nie są to chrześcijanie?
Dzisiejsze chrześcijaństwo i to nie tylko w Polsce potrzebuje powrotu do swych korzeni, a korzeń ten, sięga pnia Jessego Iz.11,1 z którego wywodzą się Booz, Rut, Izaj, Dawid i Jezus Chrystus.
Powrót może nastąpić, tylko wtedy, gdy Biblia i tylko Biblia będzie drogowskazem do nauczania: wiary, uczciwego postępowania w życiu i bogobojnego uświęcenia w Jezusie Chrystusie.
Zachęcam do własnych przemyśleń, studium i dyskusji w Księdze Gości i drogą mailową.
W pisaniu artykułów korzystam z następujących materiałów:
Biblia Tysiąclecia – wydanie III poprawione z 1980r.
Konkordancja Biblijna –Przedruk z wydania 1939r przez „Straż”
Katechizm Kościoła Katolickiego Autor Jan Paweł II z 1994r.
Mała Encyklopedia Teologiczna. Autor Maksymilian Rode z 1988
Wielki Bój. Autor Ellen G. White. Wydanie VIII z 1998
Prorocy i Królowie. Autor E.G. White. Wydanie III z 1991r.
Patriarchowie i Prorocy. Autor E.G. White. Wydanie IV z 1999r.
Księga Daniela. Autor Konstanty Bulli z 1966r.
Apokalipsa. Autor Antoni Godek . Wydanie II z 1990r.
Ostatnie Wydarzenia na ziemi w Proroctwach Pisma Świętego. Autor Jonatan Dunkel Wydanie IV uzupełnione z 2002r.
Jezus I Jego Świątynia. Autor W.D. Frazee z 1987r.
Wizja Przyszłości w starożytnej Księdze. Autor Jacques B. Doukhan z roku 2001
Czterej Jeźdźcy Apokalipsy. Autor Władysław Polok. Wydanie 1 z 1990r.
Z opracowań Franka Bredena „ Szukajcie a Znajdziecie „ wydane przez Wydawnictwo Znaki Czasu w 2005r.